Sabah Güneşi Şiiri - Mücella Pakdemir

Cevherini saçtı kor ocağından
Âdeta çıldırdı sabah güneşi
Yanağın yumuşak düş kucağından
Kirpiği kaldırdı sabah güneşi

Uykuyu tuş edip gözden devirdi
Pervazı kurumuş dala çevirdi
Huzmesi perdeyi yaktı, kavurdu
Sararıp soldurdu sabah güneşi

Arz-ı endâm eden camgüzelime
Al yaprak üstüne mor bezelime
Hatta yere düşmüş gül gazelime
Kıskanıp saldırdı sabah güneşi

Duvara tırmanan bir yâren vardı
Adı sarmaşıktı, bizle yaşardı
Boyu bir apartman boyu kadardı
Onu da öldürdü sabah güneşi

Hararet yüklenmiş ışınlarını
Her biri çatal dil hışımlarını
Gerdirip gerdirip koşumlarını
Odama daldırdı sabah güneşi

Kimdi bu âfeti üstüme salan?
Bedelsiz veririm var ise alan
Geceden gizemli ne varsa kalan
Anında sildirdi sabah güneşi
Haddimi bildirdi sabah güneşi