Sabah Güneşi Şiiri - Cem Kamalı

Savunmasız, yorgun,
Bir o kadar da umutla dolu yüreğim.
Her sabah güneşin saçlarıma,
Hatta tam kalbimin üstüne doğacağı umudu,
Gelip dikiliyor karşıma.
Beni alt ediyor,
Hayâl kırıklığı ile doldu taştı ceplerim.
Ürperiyor bir an da içim,
Bir titreme çöküyor,
Bir yumruk oturuyor göğsümün orta yerine.
Gecenin sessizliği,
Bir yandan da hüznü geliyor üzerime.
Sabah olmak bilmiyor böyle zamanlarda,
Öyle uzun zaman oldu ki görmeyeli;
Sabahın o can veren ışıltısına şahit olmayalı.
Kuşluk vakti gelmeden yeniden başlıyor gece,
Rızkım kapalı.
Bir mermer soğuğu değiyor başıma,
Bir toprak kokusu geliyor buram buram.
Beklediğim sabah güneşi vurmuyor toprağın altına,
Göremeyişlerim bundan..

Cem Kamalı