Sabah Ezanı Şiiri - Mustafa Sevil

Bir ses ki yırtarak geçer geceyi derinden
Sabahçı kahvelerinin puslu penceresinden
Kutlu minareden karşılar doğan güneşi
Biz kaybedenler bitirmişken son nameleri

Yankılanan bu ses ruhumuzda bir derman
Sabret diyor, sabret ey umutsuz kalan
Gelir elbet yakındır ruhun da sükun zamanı
Selamla sen umutlarınla bu güzel sabahı

İçimizi ürperten imamın inanan sesi
Süzülüyor usulca kulaklardan kalplere
Acıyla kararmış yorgun düşüncelerimize
Bir nebze ışık düşüyor sonsuzluktan

Biten geceye bir ağıt kadar hisli
Yeni gelen günü kutlayan sabah ezanı
Biraz umut, biraz hüzün biraz da huzur
Besliyor ruhumuzu her şafakta yeniden