Sabah Ezanı Şiiri - Faruk Keleştimur

Derin bir kuyu yoklukla doluyken
Karartısı güneşimi boğmakta
Kıvrımlar korkumla düğümlenirken
Boşluklar dolmak için çırpınmakta

Olmak denilen zihnimde ölürken
Yer zaman mekan izsiz kaybolurken
Dahil miyim hariç miyim sorarken
Cevaplar bir bir sıratta koşmakta

Göklere ufuk ufuk saçılıyor
Tabiat bu sırra kilitleniyor
Bu mukaddes korda dünyam donuyor
Seccademse dalga dalga akmakta

Sonrasında kıyama kalkıp müminler
Hürmet sergiliyor mübarek eller
Miracı tadarken sarhoş gönüller
Alın sürünüp yürek şahlanmakta

Bir kutsal sadadır sabah ezanı
İdraki kısarak sarar her yanı
Kulak da neymiş kalbiyle duyanı
Büyüsüyle düşten uyandırmakta