Sabah Akşam Şiiri - Burak Kıllıoğlu

Niye akşam olunca hüzün çöker içime?
Neden severim geceleri yalnızlığı?
Her sabaha ayrı bir hevesle uyandıran ne peki?
Nedir gözüme hoş gösteren o mahşeri kalabalığı?
Bir çok şey gibi bunu da bilmiyorum.
Bilmek için hiç bir çaba da göstermiyorum.
Sebebini bilsem dahi, yine akşam olacak,
Kalbim bir köşecikte hüzün hüzün dolacak.
Ve uyanacağım sabaha içimde bin bir umutla.
O umut ki, yaşatır beni sırtımda kocaman bir tabutla.
Tabutta taşıdığım; geceden kalma hüzünlerim,
Her uyanışımda, onları ta derinlere gömerim.
Böylelikle yaşayıp gidiyorum belki de.
Unutmadan;
Yine akşam oluyor karanlık bir tonda
Ve gözlerim doluyor üşürken balkonda.