Sabah'a Karşı Şiiri - Seval Sarıkaya

Geliyor sanırsınız bir an
Yaklaşır,yaklaşır sonra kaybolur
Bir sokak köşesinde sessizce
Hayalmiş dersiniz
Yine gözlerinizi soğuktan şişmiş ellerinizin içindeki
Buruşuk resme dikersiniz
Dersiniz nerdesin?nerdeydin?
Sonra bir kapının önüne gelirsiniz
Beyaz bir ev dikilir önünüze
Sanki ona hesap sorarsınız yine sessizce
Neden aldın onu benden?
Günlerce dolaşırsınız boş boş
Ne karnınız acıkır ne susarsınız
Doymuşsunuz siz artık
Aşkla sevgiyle dolmuşsunuz
Belli değil mi ki halinizden belli değil mi?
Bir çocuk gibisinizdir
Masum masum dolaşan
Ağır adımlarınIzı dinlersiniz
Gecenin sessizliğinde
Tak tuk
Daha sonra bir rüzgar çıkar
Sizi savuracak kadar kuvvetli
Ama etkilemez sizi
Nice fırtınalar atlatmışsınız çünkü
Nedendir ki ıslanmaz gözleriniz bu kadar dertli
Bir bank görürsünüz deniz kenarında
Sabaha karşı göz ucuyla
Sonra oturursunuz
İşte o zaman içinize işleyen soğuk
Sizi gizli gizli ürpertir
Bir ses çağırır sizi sabaha karşı
Şişşt
Dalgalar martılarla çağrışır avazıyla
Tek o mu ki?
Bakınırsınız etrafınıza yavaşça
Birini görürsünüz arkası dönük sadece
Döner ki,
İşte o
Yine geldi dersiniz kendi kendinize
Yaklaşır yaklaşır kaybolur
Elinizdeki resme dönersiniz
Puslanır bakışlarınız
İşte bu sefer ağlarsınız
Elinden şekeri alınmış çocuk gibi,
Ağlarsınız saatlerce
Sabaha karşı
1998