sabah
İçimdeki derin boşluğun
Karanlığına çekip durduğu
Tedirgin uykuların sabahında
Başımı köpüklü gökyüzüne kaldırır
İnadına bahar düşlerim
Soğuk suyun yüzüme değip
İlk sarsıntıyı atlatmamla
Gülümseyen güneşe
Göz kırpıp selamlamam bir olur
Sokaklar tam da bu saatlerde
Attığım minik taşlarla
Uyandırılmayı bekleyen pencerelerde
Islık seslerimle dolar
Sense böyle sabahlarda
İçimdeki tünellerde yürümedin hiç
Sakalımdaki beyazları saymayı
Utangaçça reddedişini unutmadığım gibi
Gözlerinde gezdirip
İki damla yaşla
İçimdeki o hain karanlığı
Boğmadığını da
Unutmadım...11.5.2017
Kayıt Tarihi : 5.7.2017 15:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Işık 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/07/05/sabah-147.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!