Sabah Şiiri - Fatma Saylak

aynı sabaha uyandık yine
sen beyaz perdelerini açarken
dalgalar kıyıya vuruyordu
birkaç köpek ve kedi
insanların arasında geziniyordu.

aynı sabaha uyandık yine
sen uzun siyah saçlarının yarısını kesip
bir kavanoza koyarken
insanlar derin mavilere doğru yüzüyordu
korku ve cesaret ikisi bir arada
karşıya geçiyordu.

aynı sabaha uyandık yine
eskilerden kalma bir şarkı kulağımda
uykulu halin ve elin dudağında
seni ne zaman görsem aynı uzaklık
konu bütünlüğünü sağlayamıyorum ama
"beni bu akşam bekleme kaptan! "