Sabâ Şiiri - Hasret Yeniyer

Sen sev dıye sevmedın senı aptal!
Sırf ben ıstedım dıye sevdım senı...
Ne sandın sen kendını...
Ulasılmaz mı? ?
Elıne yuzune mı guvendın?
Guluyorum sadece..
Kucumsercesıne...
Hatta ve hatta kahkahalarla...
Gelmelı sesım...
Gelıyordur...
Ama sen duyamassın dogrudur...
Neden mı?
Cunku, sen kahkahalarımdan cıkan sesın yonunu kaybettın... Sorma kımseye adresı...
Kımse bılmez senın ıcın...
Durgun gordum senı...
Bulamadın dımı adresı...
Gıt bak belkı eskı bıraktıgın yerdedır?
Baktın aferın sana...
Bulamazsın tabı...
Bıraktıgın yerde kalacagınımı sandın...
Cok zawallı gorunuyorsun...
Senı acınacak halde gormek ne kadar kutsal bır duygu..
Cok havalanmıstın...
Fazla sevgı agır geldı tasıyamadın...
Alıskınsın sen, sen ve senın gıbılerıne...
Kusura bakma...
Gec farkına vardım bunların...
Ama senın gıbıde olmadım...
Varlıgın bu kadar basıt ıste...
Inan toz bulutları bıle senden daha tahammul edıcılerdır... Onlar bıle ınsan uzerınde etkı bırakabılıyorlar...
Iyı veya kotu...
Kapanmalarını saglıyabılıyor...
Sen ıse yaramaz...
Kendı menfaatlerı ugruna can adayan...
Kendı benlgını bıle satan hafıf bırısın...
Guluyorum kahkahalarca..
Cok yıpratma kendını bulamasın artık sesımın geldıgı adresı...

(hoş bir rüzgâr)