Saatleri kır maria Şiiri - Fuad Çalbay

Lütuf sa o görmeye dursun
Şu kamaşık yüzümdeki bülbül
Gülü işleyen şizofreni
Şu bozuk plak,
Kaldıracı kırılmış kalbimin iğnesi
Bir vardiya bekçisisin sen
bor nasıl ısınır sensiz
Ben nasıl ısınırım sensiz
Elerin bir aydınlığın kurtarıcısı
En olmaz bir zamanı bölmek gibi
Senin ellerin mâria, ellerin bir dünya çiçeği
Kömürden işlenmiş
Uzun bir nehir yatağı bedenin
Yatağımın tam ortasından gecen
Gözlerin ısız bir ormana acılan bir patika
Şurada aortlarımda gezinen at
İsteksiz değil o
Bir tanrıyı öldürmek kadar deli
Bıraksam şu hayvanlığımı
İçimde uskumru çıkar
Gümüş renginde iğ ve sıska
Ölmek maria
Belki en akılıca şey
Ayrılmış tüm âşıklar nedendir bilmem
Sevmez postacıları
Benim posta kutumda ise bir akrep var
Kanlı bir cehennem azgını
Ve maria, sen maria
Sığ bir mezar avurtların
Yüzün mermer bir sütün
Moskova günlüğünden kalan beyaz ve çiğ
Aynı gezegenin sevicileri değiliz biz sevgili
Bulgucu bir zamana bırak beni
Kırılmış her bir kemiğimden
Kaybetmeyi yaza bilirim sana
Bu bitik bir savaş sevgili mâria
Tek taraflı kutlanan bir zafer
Bütün martıları öldür mâria
Onlar bozguncu ve çığırtkan
Bütün saatleri kır giderken
Zira ben öldüreceğim
Bir kum birikintisinde Kendimi.

Şiir:fuad 11/09/2013 nizhniy novogorod/bor