Saatleri Hasretine Kuruyorsun

Güneş doğuyor pencereme
Dışarıda kuşlar ötüşüyor
Hasretimin menziline giriyorsun
Cemreler düşüyor kanıma
Yüreğimin fitilini ateşliyorsun

Bardakta çay buz kesiyor
Lokmalar diziliyor boğazıma
Dilime hüzünlü bir isyan bulaşıyor
Gönlüm güvercinin kanadına küstü
Ne haberin geliyor ne sen geliyorsun

Dönemeçte bir otomobil duruyor
Kapılar açılıyor sağlı sollu
Yüreğim buruk, gözlerim camda
Yine bir eksik, yine derin sensizlik
Sanki saatleri hasretine kuruyorsun

Bir trenin düdüğü çığlık atıyor
Yavaşlayarak varıyor istasyona
Tek tek boşalıyor kompartımanlar
Yolcuların biri iniyor, biri biniyor
Beni duraktan durağa koşturuyorsun

Zaman her şeyin ilacı derler
Bir zaman tünelinin içindeyim
Gökyüzünün mavisini aldım yanıma
Yürüyorum zaman içinde, gün bitiyor
Donuk gözlerimde yüreğimi üşütüyorsun

Gözlerimde sevda yüklü bulutlar
Durup, düşen yaprakları seyrediyorum
İçime kopkoyu bir hüzün çöküyor
Günler günleri kovalıyor, aylar geçiyor
Ömrümün yazına hazan düşürüyorsun

Güner Demirci /12.02.2022