Saatler iki otuz Şiiri - Tahir Altunay

Başkent'in ayaz vuran gecesindeyim
Saatler henüz iki otuz,
Issız bir gece
Issız sokaklar,caddeler, görünmüyor kimseler.
Öyle soğuk ki,titriyorum.
Bedenim soğumuş,ayaklarım buz
Yüreğim yanar,bir yandan da
Öylesine geziyorum,saatler iki otuz.
Bir ay var semada ışıldar bir yandan
Ben gezerim,üşürüm,titrerim adeta
Yüreğimde yanar bir yandan.
Sen geçmişsin biliyorum
Ben geçemedim sevdandan.
Ellerim üşüyor biliyor musun?
Hani tutmaya cesaret edemediğin.
Ve titriyor gözlerim bir derinlikte
Buğulanıyor,
Sonra ıslanıyor yanaklarım da
Nasıl soğuyor gözyaşım bir bilsen
Yanağım da üşüyor aslında,
Ben sokaktayım,sen uykuda
Bedenim titriyor da şu yüreğim yangında.

Yere bakıyorum çiğ taneleri ışıl ışıl
Sanki inmiş gibi yıldızlar yer yüzüne
Basamıyorum kıyamadan geceçerken,
Alev alev yanıyor,bitiyorum.
Bazen de bocalıyorum ayağım kayıp düşerken
Ve unutuyorum çoktan üşüdüğümü,
Şu sokakta hayalin önümden geçerken...