Saatler 7' yi Gösteriyor Şiiri - Kazım Üçok

Bu nasıl sabah bu nasıl gece
Bu nasıl bir akıl tutulması
Bu nasıl bir işkence
Belli ki karar yükseklerden geliyor
Baktım, saatler 7’yi gösteriyor…

Oysa şafak sökmemiş daha
Tanyeri ağarmamış
Horozlar ötmemiş tüneklerde
Kargalar uyanmamış
Düşlerin en güzel yerinde
Kalk borusu çalıyor
Baktım, saatler 7’yi gösteriyor…

Evlerde ışıklar yanıyor tek tek
Anne üç defa varıyor çocuğunun başına
Elleri titreyerek
Sokaklar çoktan ayakta
İstanbul uykudan uyanıyor
Baktım, saatler 7’yi gösteriyor…

Kör karanlığa kurulmuş saatler
Gece vardiyası çalışan işçiler gibi
Henüz 6, 7, 8, 10 yaşlarında çocuklar
Alaca karanlıkta yollara dökülüyor
Baktım, saatler 7’yi gösteriyor…

Gece desem gece değil
Sabah sabaha benzemiyor
Sanki sabah gecenin koynunda kaybolmuş
Gece sabahın kollarında demleniyor

Oysa şarkılarla türkülerle büyür çocuklar
Türkülerini bölmeyin çocukların
Kahkahalarını bölmeyin...
Oyunlarla halaylarla büyür çocuklar
Oyunlarını bölmeyin çocukların
Sevdalarını bölmeyin...

Karanlığınız sizin olsun
Aydınlık sabahları verin çocuklara
Düşlerini bölmeyin...
Yoksa o çocukların;
Gözyaşlarında boğulursunuz
Uykularını bölmeyin çocukların
Uykularını bölmeyin!..