O an ki dokundu ruhuma Şiiri - Saffet Çakır

Koskoca bir yılı yedik ömürden
Bir adım ileri vardık emmoğlu
Nefsin her tırnağı keskin demirden
Günahı sevabı kardık emmoğlu.

Fark etmedik geçen haftayı ayı
Vermedik zekattan fakire payı
Yiyesimiz geldi koca dünyayı
Sanki bu dünyaya dardık emmoğlu.

Kimin umurunda kiminin derdi
Karıştı aleme merdi, namerdi
Kader; nicesini yerlere serdi
Kaç tane mezarı yardık emmoğlu.

Dünya aşkı bu ya, azaldı niyaz
Ne kadar verseler, diyor ki çok az!
Dağları yedirsen bu nefis doymaz
Sonunda kefene sardık emmoğlu.

Hevâ ve heves ki oldu da amir
Hep keyfine göre veriyor emir
Bu içli yarayı kim eyler tamir?
Biz yaraya zehir sürdük emmoğlu.

Günah deryasında yüzen mi dersin
Kucağında itle gezen mi dersin
Garibi hor görüp ezen mi dersin
Milenyum çağına erdik emmoğlu

Berzaha kalkar her geçen kafile
İbret almaz ardından bakan bile
Yoğruldu kör nefis hep haram ile
Günah defterini dürdük emmoğlu.

Bu gönül gözümde dert katar katar
Bir pusuda kirli çakallar yatar
Ve o ince sızı kalbime batar
Göz olsada hâla kördük emmoğlu

Erdem ile ahlâk çıktı tatile
Dikkat et, içinde yatan katile!
Vakit gelip çattı ama nafile
Merhameti kurban verdik emmoğlu.

Müptezel kopuğu süfli bir yanda
Arkamda ki fâsık, kirli bir canda
Dünya denilen bu karanlık handa
Her türlü rezili gördük emmoğlu…

O an ki dokundu ruhuma başta
Koca bir hüzün gözümde yaşta
Gümânım ne evlat ne arkadaşta
Muhannet çağına girdik emmoğlu.

Hüzünlü bu gönül, irkildi birden
Tövbeyle temizle kalbini kirden
Doğruldum edeple yattığım yerden
Kıyamla sücuda erdik emmoğlu.