Saatim Yok Şiiri - Merve Arslan

Saatim yok
Günün aydınlanmasına ramak kaldı
Noctis koltuktan pencereye fırlıyor
Daha sonra yorganla dans ediyor
Kağıt toplayacılar arabalarını süründürüyor
Sokaktaki hayvanları
İnsanların zalimliği süründürüyor
Saatim yok
Günün aydınlanmasına ramak kaldı
Hafif loş ışık perdesiz penceremden süzülüyor
Sessizliğin sesi yeryüzüne sirayet ediyor
İçimde sokaklara çıkma isteği uyanıyor
Biraz yürüyüş biraz taze simit
Deniz'in yüz metre koşusu gibi
Sana koşasım geliyor