Saatim Altın Şiiri - Namık Kemal Özdoğan

saatim altın,
bileğimde taşımaya kıyamam
sandıklara koyamam
korkarım; zaman gelir çalar diye.
bir tek zamandan
sadece zamandan korkarım
oysa bileğime ne çok yakışır
sarı rengi güneşin batışına karışır
korkarım, saatim altın
koyamam hiç bir yere.
altın saatlerim bitmesin diye.
yüreğimi açarım.
altın saatimi altın kafese koyarım.
tutmaz hiçbir şey onu orada
zaman kırdı kafesi
çirkefin çukurunda aldı nefesi
altın saatim benim.
gözyaşım yıkamaz seni..
geri dönülmez bir sonsuzluktasın
artık altın olman anlamsız
geldiğin gibi gidiverdin zamansız
içim buruk, kalbim kırık
zamanın getirdiği meğer ayrılık.
altın saatim,
attım saatimi
ne zaman isterim ne altın
olmasaydı keşke o (h) altın..