Yağmur çiseliyordu çukurovanın üzerine.
Saat yirmi sıfırsıfır.
Toros ekspres üçüncü vagon,ondokuzuncu koltukta
iki minicik yürek,ayrılıkla vurulmuş gibi geçti tarsus garından.
Minicik avuçları vardı.
Yüreğine basmıştı yavrusunu.
Saçları savruluyordu pencereden,
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Dilerim dost dilerim.Duyarlı yaklaşımını kutluyorum.Selam ve sevgilerimle.
Başkalarının acılarını da hissedebilmek, taa derinden... Tebrikler şair...
gerçekten o andaki elektriği çok güzel anlatmışsın insan sahidende bu duyguları hissediyor yüreğine sağlık başarılarının devamı dileğiyle
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta