Saat yirmibeş, caddeler yine suskun
işportacıların naraları bir kenarda dursun
rüzgar bile kayboldu tek başınayım
sen yine yoksun.
Kurumuş gözpınarlarım zonklayıp da
hiç ağlamayacaktım bu saatte
yüreğime duvar ördüğüm taşları
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta