Saat yirmi üç kırkbeş farkındamısın sev ...

Saat yirmi üç kırkbeş
Farkındamısın ey sevgili yarına çeyrek kaldı..

Kör karanlıklar ardında,titrek bedenimde ruhum düşleride,hüsranınla boğuşurken..
Sen yazdığım iki satır arasında bir avuntu olmuşsun..
Kapalı kapılar ardında adını tanımlayamadığım..
Sana ait hislerimi yazmaya çalışıyorum

Sen! biliyormusun ey sevdiğim
Gecenin karanlığı sarmışken bedenimi..
Sen uzaklarda sensiz doğacak güneşi bekliyorum..
Sen! Farkında değilsin ey sevdiğim yarına çeyrek kaldı.

Ben iki gündür sokağa çıkmıyorum kimse ile konuşmuyor..
Nefes alıp verişimi dinliyor ve bedenimde rüzgârın yayılışını hissediyorum

Saat üç kırk beş yarım kalan gözlerimin uykusuzluğunda

İki satır arasında ruhum anılarında hüsranınla boğuşurken

Duvardaki resminde siyah gözlerinin bakışları beni yanına çağırıyor

Yastığımda saçlarının telleri tenimde hala teninin teri kendimle boğuşuyorum

Ve güneş doğmayacakmış gibi karanlıklar bile sensizliğime isyan ediyor

Martılar susmuş kulaklarımda ezan sesleri yükselirken elimde kalemim,
yanaklarımda kuruttuğum göz yaşlarımla
Sensiz doğacak güneşe tüm nefretimle lanetler yazıyorum

Sensiz gelecek yarınlara beddualar okuyorum
Sen farkındamısın ey sevgili