Bazen diyorum hiç görünmeseydin,
Gönül tahtıma çıkıp, kurulmasaydın...
Bir ayrılığın pençesine düşen ben.
Umudunu yitirip, unutan sen...
Şimdi rüzgar uğultusunda seslenirsin,
Uyutmaz gecelerde, anı kalmış sözlerin.
Bu ayrılık, bitecek elbet bir gün,
Unuttuğun umudun geldiği gün...
Bekliyorum her an gelişini,
Annesini bekleyen yavru kuş gibi,
Can suyu bekleyen fideler gibi,
Gel! Sarıl boynuma dirilt beni...
Saat yirmi dördü vuruyor üzerime,
Sen, sen yine yoktun bu günde!
Ve ben, ben bir gün daha öldüm.
Ya yarın, yarın yaşayacak mıyım?
Kayıt Tarihi : 19.5.2016 12:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!