Saat Yine Gece Şiiri - Emine Akkurt

Saat yine gece.
En koyusun da, hayatın kıyısındayım .
Asi dağ çiçeği gönlüm isyanlara gebe.
Aşılmaz dağların ardında kalmış çocukluğum.

Fersah fersah denizler aştım da,
Sığ sularında vurgun yedim,gönlümün ummanların da.
Kulaçlar attım savaşçı ruhumla yorulmadım.
O baka kaldığım şu mavi hayallerde bozgunluğa uğradım.

Umudum çocuk umudum zümrüdü anka.
Yenildim diyip yere çakıldığım anda,
Yeniden kanat çırptım.
Uçtum uçsuz bucaksız özgürlüğe.

Kayıp kentin kayıp yüreği olmayacağım.
Umudum mavilerde.Umudum gökkuşağı.
Yeşilin her tonunu nakış nakış işledim.
Pes etmedim ne hayata nede sevdama.

Tüm silahlarım tek tek alınsada benden,
Çıplak ellerimle yine savaşırım.
Düzeni bozuk bu dünyada.
Yeniden bulurlar beni bir çocuk gülüşünde.

Sevdanın köyünü görüyorum.
Dikenli tellerle çevrilmiş girilmesin diye.
O telleri tek tek koparır mayınları bir bir aşarım.
Yüreğim özgür,sevda köyü baş kaldıranlarla dolu.

Hangi gardiyan karşıma çıkabilir.
Dur geçemezsin der.
Vücudumun her zerresine bir kurşun düşsede,
Hayallerim,umutlarım,gülüşlerim için,ben yeniden doğarım.

Sevdanın şarkısı kulaklarımda.
Çocukların masum yüzleri beni çekerken,umutlara güzel yarınlara.
Mücadelenin sonu gelirmi!
Benim gibi yüreğine sevgi toğumu ekenlere.
Emine Akkurt