Saat Vurmuş Gece On İki'ye

Her geceye katık olan
Sen! Dudaklarımı yak diye!
O soğuk kışları kaç isyan
Bastırdı bu yürek.
Gene yoksun, yok
Karda kalan yalnızım, donsam kime ne!
Gelme! İstemem artık
Düşme ziyan kapısından.
Yeter seni beklediğim;
Gelsen de durmam artık.
Saat vurmuş gece on iki'ye
Yine olmayan sana göçüp gidiyor yüreğim.

Soğuk değil beni ürküten
Boşluğu sokak ucunun.
Bir ucu sen olan, bir ucu ben
Bir ucu ölüme çeken zemheri
Kara kış gibi şu yokluğun.

Sen gül, sıcak odan olsun
Soğuk bana idamdır.
Kar yağsın üstüme
Gece yorganımı ört!
Derler ya ''kışın dostu çakal''
Gel yürek yağmasına sende parçamı kopar.
Kırıldıysa kalem yüreğinde
Güneş vurmaz o kapından
Kaldırsınlar leşimi.
Saat vurmuş gece on iki'ye
Gene yoksun, yok.
Sokağın bir ucu ben bir ucu yalnızlık.