Saat ve Yazı Şiiri - Mehmet Şerif Ekici

- Şule GÜRBÜZ’e -

Dolmabahçe'de bir ağacın dibi,
Gölgesi sevdadan önce, zaman gibi,
Sözcükler usulunca, sesler gayet edepli,
Saat ve simya,
Yazı, defter, kalem, kimya,
Her ne varsa;
Boğazında idamla duruyor / sağır sayfa /

On yedinci asrın sonuydu,
Tuttu saatin aksanından, salonda uyuyan biri,
Tik tak… tik tak… tik tak…

Dişlilerin dönüş hızı
Eşapmanın müsâdesi gibi…

Arşa ulaştıracak olan bizi,
Tesbih midir zaman mı?
Sabır mıdır o,
Revaklarda duran saat mı?
Hâya’mızla biz böyle aşka revan,
Kanayan, duran, ağlayan…

Asûde deniz, saray duvarı, sessiz sofa...
İçerde bir Mevlevi Saat’i asırlardır zikirde,
Sarkacı özetidir sanki ömrümün,
Zembereği, ahşabı, lâ edri yapanı…

Ah! Sesinin tınısından akan suskunluğa aşk olsun,
Zaman, mekan ve sebat sözcüklerine dursun…