Saat ve Ben Şiiri - Mesut Çabuk

Gecenin karartmasında iki yalnızlık sarhoşu, saat ve ben
Kelimeler kahveden toplanmış figüran, sen ise yönetmen
Dökülüyorlar birer birer kagıt denen bu sahneye
Her kılıga girmişler, bu film yalnızlık üstüne

Bir masa var tam ortada, küllük içinde üç beş izmarit
Ben iki büklüm, duman, soguk ve en acısından buronşit
En hakiki rol saatinse hayat denen bu film'de
Artık arasamda bulamam seni ne sigarada ne şişede

Her sabah umut açar güneş,
ama seni bana getirmez
Her geçen saat sabaha gider bu duraktan
ama beni götürmez

Gelmeyecegini bilerek bekleyeceksem,
önümdeyse seni alan toprak
Artı film biter
jenerikte tik tak tik tak tik tak......