Saat Şimdi Dokuz Kırk Şiiri - Ali Rıza06

Telefonum yine sessiz, yine sensiz
Çalmıyor kahrolası telefon
O bana bakıyor ben ona
Belli üzgün bir şey yapamadığı için

Saat yine 9:40 Yine ses yok
Yine senin adınla çalmıyor
Bakmaya kıyamıyorum, avucumun içinde
Damlayan gözyaşlarım üstüne düşüyor

Saat yine 9:40
Şaşkın, hüzünlü, ama sevinçliyim
Çalıyor telefonum bu kez
İnanamıyor gözlerim bile buna
Hem de senin adınla çalıyor

Ertesi gün yine 9:40
Yine çalıyor telefon
Senin ismindeki harfleri doldurarak
Titreyen ellerimdeki telefon
Senin aradığını söylüyor

Sensiz telefonum yine senli
Şaşkınım hala
Telefonum kahrolası dediğim telefonum
Neden yaptın bunu bana
Neden hatırlatmalarına ekledin onun ismini

Her sabah 9:40’da senin adınla
Senin için çalan zil sesiyle çalsın diye
Bakıyorum, bakıyorum
Açamıyorum ama bu kez
Senin adınla çalan telefonu

Çünkü seni hatırlatan sen değil
Kahrolası telefonum hatırlatıyor
Seni bana 9:40’da çalarak
Heyecanla açtığım telefonumu
Açamıyorum, çünkü sen yoksun ki ucunda

Çalsın boş ver be gülüm çalsın
Sonsuza kadar çalsın
Ölüm gelip kapımı çalana kadar çalsın
Seni bana hatırlatarak
Zaten kazılı değimlisin sen yüreğimde

Çalsın boş ver be gülüm çalsın
Sen olmasan da ucunda
Senin sesin yoksa da uzanan kulağıma
Çalsın boş ver be gülüm çalsın
Ben onu sek içtiğim rakıma katarım…