Saat sıfır üç kırk beş altı yedi

Kapatalım geceyi
son bir kelamla
Karanlığın iniltisi
hüzzam gibi bir makamla

Bize uymaz öyle
-ne işe yarar bir yetenekse-

net konuşmalar
net düşünmeler
net ağlamalar

köşede bir yerde
boynu bükük dururken metaforlar..

Kapatalım geceyi
Ayrılmadan bulunduğumuz yerden
Ne sanmıştın sen?

Ben,
Olmamı istediğin yerde hiç bulunmadım ki
Aslında oturduğum koltuktan hiç kalkmadım ki;

-Koltuk metaforu kullanıyor şair
acı bir biçimde
aksıra tıksıra
burnunu çeke çeke-

ağlamalarımdan
inlemelerimden
bitmez tükenmez içkilerimden

Yemelerinden
İçmelerinden
Bitmek bilmez düzlemlerinden

Ve bu duvar kağıdındaki
babaannesini arayan kırmızı başlıklı kız deseninden.

........................................

Kapatalım geceyi
son bir kelamla

Sen tırnaklarını törpülerken

Hüzzam gibi bir makamla