Saat seviye Şiiri - Yusuf Işık 3

SAAT SEVİYE
ÇOCUKLARIMIZ VAR

Saatleri boş ver
Kim sordu sana saati
Ne diye aklımı çelersin
Gece yarısını vuran
Saatin sarhoşluğunu
Ne diye anımsatırsın
Bana öyle
Bilmez miyim o kahrolası
Saat geldiğinde
Hüzünlenirsin çözemem
Düğüm düğüm olur yüreğim
Bir elimde kalem
Bir elimde çayım
Bir elimde sigaram
Nasıl bakarım yüzüne
Nasıl söylerim
Aydınlığın te şurada
Çok yakında olduğunu

Sen yine de saati boş ver
Ben sana şimdiyi
Seni soruyorum
Korkma
Ben her saat her zaman
Yanındayım
Yanıtını zamana değil
Yüreğine bana bakarak ver

Ocaktaki demliğin sesini
İşitiyor musun
Ya dışardaki soğuğun tadını
Ya sevişmelerin korkunç
Ve hayvansı hazzını
Ne diye sorguçlar gibi
Sınav yapan hoca gibi
Soruyorum sanıyorsun
İyi bak
Ben seni arıyorum
Saatlerin engelleyemediği
Sorguçların pes dediği
Her türkü söylenişinde
Kucak açan dostluğa
Bir yürekli kadın
Öykü tadında
Türkü tadında
Coşkuysa coşku
Sevinçse sevinç
Aşksa aşk

Ne diye saati sorarsın
Bak sana formül verdim
Çözdüm sevdim
Sevdim çözdüm
Ben sana aşık oldum
Sevi saatinde
Saat seviye
Çocuklarımız var.

5.12.1999