Saat Sattir, Duymazki Sesinizi..

Gelin siz de bir gün benim gibi yapın,
Rahat bir gününüzde yatağınıza uzanın,
Pencerelerinizin hepsini ardına kadar açın,
Ve o tertemiz bahar havasını soluyun.

Sonra gözlerinizi kapatıp rüyalara dalın,
Yaşamınızın tümünü hatırlamaya çalışın.
Yarınlarınızı da bir düşünüzde hatırlayın,
Bırakıp da rüyanızı uyanmayın sakın.

Yaşamınızın güzelliklerini orada bulacaksınız,
Düşlerinizi, aşklarınızı da orada bulacaksınız.
Yaşamın boş olduğunun da farkına varacaksınız.
Ama kendinizi sakın karamsarlığa kaptırmayınız.

Karamsarlık birden gelir ve bulaşıcıdır,
Çıkagelir ve sizi tutsak almağa kalkar.
İzin vermeyin buna; yeni bir sabahın olacağını unutmayın,
Bu işte; ne yapalım, yazgımız buraya kadarmış..' demeyin.

Uyandığınız da, aksine, iyi bir izlenime erişmişseniz,
Hemen iyimserliğe de kapılmanız da gereksizdir.
Düşleriniz gerçekleşmiş bile olsa, bu gereksiz iyimserliğiniz de boşunadır.
'Oh, ne güzel, yaşam benim için hep böyle gidecek! '
diyerek yersiz bir sevince kaptırmayın kendinizi.

Çünkü ikisi de yanlıştır. Yaşam, uzun ve çok sürprizlerle doludur.
Belki daha nice güzellikler görecek, kalbiniz yeni aşklarla dolacaktır.
Kimbilir nasıl büyük bu aşklarla tepeden tırnağa kafanız sarsılacaktır,
Yaşamın türlü boşluklarını görüp öğrenecek, Kimi kez nefrete boğulacak,
Ya da varılmaz sandığınız düşlerin sıcaklığına kendinizi bırakacaksınız.

Yaşam dediğimiz budur; çünkü budur ve iki yüzlüdür.
Yaşamın size sonsuza dek 'Bonjour' demesine de,
'Bonsoir' demesine de giderek alıştırın kendinizi.

Fransız şairi Alfred de Musset gibi yapın….
Yaşamınızın mutsuzluklarını düşünün
Gece yarısına doğru saate dönerek:
'Koş saat, koş, ne olur, ' diye yalvarın.
Mutsuzluklardan kurtulup yeni güne yeni bir 'Bonjour' demek için.

Mutluluğun sonsuza dek sürmeyeceğini da iyi bilin,
Gözünüz gene saatte olsun.
Mutluluktan düşlerine eriştiğinizde de;
'Dur saat, dur, ne olur, ' diye seslenin bu kez.
Mutluluğunuzun bir 'Bonsoir' la kısa sürmemesi için.

Fakat saat, saattir. Ne ağzı, ne dili, ne de kulağı vardır.
Dinlemez ki ne Musset'yi ne de sizi.
İşitmez; sesinizi, bağırmalarınızı,
Yüzyıllardır bilip yürüdüğü yolda, yürür durur.
Duymaz haykırışlarınızı.....

Ne koşar sizi mutsuzluklardan kurtarmak için,
Ne de durur sizi yeni mutluluklara kavuşturmak için.
Mutluluk gelir ve gider; yerini mutsuzluğa bırakır.
Her akşamın bir sabahı, her karanlığın yine bir aydınlığı vardır.
Ne bunu, ne de her akşam 'Bonsoir' la yatıp
Sabahına 'Bonjour' la kalkacağınızı hiç unutmayın.

Umut, asla Kaf dağının ardında değildir.
Akşamlarınız 'Bonsoir' la bitse bile,
Her sabahın bir 'Bonjour'u vardır.
Tabii, bu ikisinin, kaçınılmaz ortak bir de sonu var: Ölüm!