Saat Sana Kaç Var? Şiiri - Cüneyt Avcı

Her aklıma geldikçe derinleşir sancılarım!
Biten aşklarım'da teselli arayıp,
Yalnızlığıma yıkarım bütün suçu
Sırdaş bilip ardı gelmez şiirlerimi,
Kalemlerim, kara çalarım boş sayfalara
Sanki yüz yıllık bir çağ yangını,
Parçalanmış vücuduma basılan tuz;
Ve yüz yılların kırgını duygularım!
Severdim kendimi tanımamayı,
Sisi çöktüğünde gözüme gözlerinin
Belirmezdi varlığına zıt kâbuslarım
Açılmazdı gecelerimin uykuyla arası
Çayı tazeleyeyim, anlatacaklarım var;
Şimdi aşkını, acını konuşmanın tam sırası.

Boşa değil bu güz sancısı sızım,
Boşa değil kış güneşi tebessümler!
Ki farklıydın işte benim için,
Başka müptelasıydım yaşamanın sen varken
Birde yanımdayken, heveslenirdim
Unutup tüm yanılmışlıkları,
Perçinlerdim gülüşüne gülüşlerimi

İlk baharın ilk tomurcuğu,
Sevmenin delisiydik
Zifiri karanlığına inat gecenin
Hayatın mavisiydik..

Yıkılacaktı engeller,
Kararsızlıklarımıza rağmen
Hayâllerle süslemiştik o son sevmeyi
Bilmeden sırtımdaki yokluğunu.!
Geç kaldım oysa sana,
Hayıra yorarken sevinçlerimi
Ah yürek kor'u kaç bahar oldu?
Kaç mevsim erittim boşluğunda
Ne çok zaman geçti yokluğun üzerinden,
Ne çok oldu bozkır ayazı düşlerim ısınmayalı
Kaç asır biriktirdim bilsen,
Kaç asır geçti aşkına yanmayalı
Sonu sana çıkan bin türlü bahane,
Esrarı sende saklı onlarca mazaret

Ne şiirlerimde tat var ne şair de!
Adınla dolsun isterdim satırlar
Mülteciyim şimdi sana,
Yalnızlığımın paranoyası..
Duruyor mu taptığım o bakışlar gözünde?
Bu bende kalan gidişinin o asil kuruntusu,
Halâ nöbetindeyim yangınlarının;
Saat sana kaç var düşümün avuntusu...

19.02.2013 - Salı