Saat oniki Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Saat on iki
Sensizlik hayallerimi karanlığa bıraktı
Sokak lambası sızıları rüyalarıma bırakıyor
Hasretin esintisi gecenin rüzgarını durduruyor
Gözyaşlarım bedenime sinen özlemi yakıyor
Elimde resmine bakıyorum, nefesimde soluyor anılar
Dudağımın çatlağından hüsran şarkıları dualar çıkıyor
Yıldızlar ömrümden bir bir çekiliyor
Özlem anıları dilimliyor
Uykularıma sensizliğin yelkovanları batıyor
Göz çapaklarımın arasında hasret ayracı kalıyor
Yüreğime bıraktığın sevda katranıyla
Sensizliğe kadeh kaldırıyorum
Şiirler yazıyorum ve sensizliğin perhizini bozuyorum
Kahvaltı yapıyorum yalnızlıkla ayrılıkla
Kitap okuyorum şarkı dinliyorum
Akrep durmadan dönüyor
Üç beş yedi
Ama vakit sensizlik
Kuşların cıvıltısı bir başka değiyor sensizliğe
Yalnızlığa değen hüzünler ve çöp bidonunu deşen kedi köpekler
Ayrılığa bir kanca atıyor ve
Sensizliğin gelgitleri ile ölüyorum