Saat Ondokuz Şiiri - İbrahim Sonracı

Saat ondokuz
Pencereler kapanıyor yavaş yavaş
Yalnızlıklarnı arıyor insanlar
Üzgün bahtsız tekbaşına
Bekliyorlar
Son pencerde kapandı
Pencerenin ardında bir kadın
Geleceğe bakıyor
Bakıyor uzaklara
Hayallerini düşlüyor
Sabahları bekliyor belki
Özlemini geçmişini
Belkide geleceği
Ağır ağır kalkıyor tren
Geçmi kaldı tam zamanı
Hadi biradım biradım daha
Değişecek hayatı belki
Belkide yaşam bulacak
Bi cesart bi cesart daha
Yok be
Sabahın karanılığında yok olacak