Saat On İki Şiiri - Aziz Karataş

Deliksiz, bir uykuya dalmış şehir.
Ayrılığa boyun eğmiş bütün sevdalar.
Saat on iki,
Yine yalnızlığın en koyuluğundayım,
Ümitsiz bir umutla.

Yine acılandı yüreğim,
Usul usul ağlıyor gözlerim,
Yorgun ve bitkin sevdam.
Saat on iki,
Ve ben yine hüzünlü ve yine sensizim.

Canımdan can alıyor bu yalnızlık,
Lime lime doğuruyor beni sanki sensizlik.
Saat on iki,
Ve ben yine bin defa nefessiz kalıyorum sensiz…