Saat On İki Şiiri - Enes Sarıca

Ellerimiz geceyi karşısına alırdı.
Gözlerim geceyi karşısına alsa bana yıldızlar kalırdı.
Güneşe iftira gibiydi saçların.
Ellerin, ellerin bir başka üşürdü kışları.

Önceleri gitmeyeceğine inandırdım kendimi, sonraları gelmeyeceğine.
Şimdi tam ortasında kaldım.
Şubat on bir ayı hep gölgesinde bıraktı.
O deniz ellerine tutamayacak kadar ıraktım.

Yalnızım diyordun, şimdi yalnızım diyorum.
Yok mu gönlünden halime bir yorum?
Kendime geldikçe yoruluyorum.
Yoruluyorum da yolu yarılıyorum.

Besbelli duymadın hiç şiirlerimi.
Belki de okumaktan acizsin dizelerimi.
Diz elime aşkı, anlatayım gizemini.
Görürsün o zaman aşkın asil rengini.