Saat Karanlığı İstanbul Geçiyor

Saat iki kırk beş, Pazartesi

güneşe tırmandım
kanadımda şarap tortusu
deniz., dalgasız
İstavrit rüyasında balıkçılar

Salı

simit peşindeyim
kaptan güvertede paslı güneşi onarıyor
sabırsız deniz
göğün sirenine karışmış çığlığım

Çarşamba

kayalıkla kolkola, ıslıklıyoruz mor güvercini
sincapları saydık
dalgaları da

Saat iki kırk beş, haylaz Perşembe

sofrasındayım ihtiyar iskelenin
Sirkeci vapuruna çeyrek saat
bulut yağıyor yalnızlığımıza

Stavros bana bakmıyor
üşüyen dudaklarımı ısırdı Elena
Hakkı Baba oltasını suçluyor
ağlıyoruz

Saat karanlık, günlerden Perşembe

Galata köprüsü merdiven dayamış sevdiğim yakamoza
isyanda Haliç

yolculuk başlıyor, karnım hala aç
kanadımı kırıp, rüzgara saklanıyorum

gözlerim akıyor sandalların isimlerine
bir bir ezberliyoruz

şehri gözlerimle vuruyorum, kimse ölmüyor!

Saat karanlığın biraz ötesi

İstanbul susuyor
kapılar susuyor
anahtar susuyor
konuşamıyoruz