Saat kaç..? Demeden....

Notaları, adımladığı kaldırımlardan firar etmiş
Şarkılar mırıldanırken kimselerin duymadığı.
Zihnin de yalpalayan sarhoş şiirlerin dizeleriyle
Sancılar bir birinin içinden çoğalıp
Kim bilir hangi esaretin,
Olmayan zincirlerini kırıyordu.
Henüz, saat kaç? demeden akrebe
Saatin içinden değil
Masalın içinden çıkacak kahramanını
Tılsımlı rüzgarlardan diledi kadın.

Ortasında….!
Fırtınalar doğururken gökyüzü.
Tut ellerimi canımın içi…fısıltıları yükseldi.
Masal en can alıcı yerinden canlandı…
Dağların doruklarında kurulan masada
Binlerce kuştan sağılan kuş sütü bile vardı…
Sandalların yalpalayanları bulutlara kurulmuş
Asılıyordu küreklere binlerce peri.
Kulaklarında dünden kalan küpeleriyle.

Mutluluğun moru sevincin turuncusunu
Tutkuların kızılı sırdaşı sarıyı
Sürmüştü yıldızların yüzüne…

Sonunda…!
Mutlaka dalından düşüveren üç elma
Esirgemedi kendini müziğin ritminden
Başlarken danslarına
Kavalyesi olmayan diğeri
İkizini beklemeden şaklattı parmaklarını…
Kendi ekseninde dönerken etekleri
Masal bu ya canımın içi
Bir bulut şekilleniverdi
Gökyüzünde bir rakkaseydi
Beyaz tülleri, parmaklarında zilleriyle..
Şölen başladı gecenin için de

İşte gece tamamlandı.
Dağların doruğunda kurulan masa
Gün ışığında yok olacağını bilse bile
Memnundu konuklarından
Tek başına yola çıkan,
Ellerinde notaları,
Yol alan kadından…
Aşkın en yalın hali bulut üstüne yazılırken
Zemini ve tanığı olmaktan..

Yerin kirli yüzüne katkılardan bıkan
Kurar masasını,serer örtüsünü bulutlardan