Saat Gece Yarısı Şiiri - Yeşim Kara

Satırlarımın örselenmiş ve tarumar olmuş kimliğinden yazıyorum.
Yaşamanın sonsuzluk gibi satırlara sızışından,
Gözlerinin gölgesinden sıçrayan ışık,
Gecenin kahreden bir inleyişinden,
Bu karanlık odanın içine bıraktığın hüzün ile yazıyorum.
Selamsız gidişin ile mi başlayacaktı sonsuzluğu özleyen yarım?
Bir kırık kalem adını böyle zor mu anacaktı?
Ve hasreti sevemeyen yüreğim,
Bir sabah sevisini yitirmişliğini mi görecekti adına tuttuğum kalemlerin?
Koca dünyanın içimde toz duman oluşu,
Kor ateş düşen yollarda bir ceylanın nefessiz kalışı...
Bu kaçıncı vuslatsız şiir,
Ve bu kaçıncı çekip gidişim yüreğimden..
Saat, on ikiye bir avuç gece var,
Birazdan devrilecek gök kubbe,
Ve birazdan kopacak içimdeki hasretin alamet kıyameti!
Yerlebir olacak gözlerimdeki yokluğun,
Dökülecek közün, başıma bela olan yüreğime...
Denizlere başımı koyup,
Cebimdeki kül ile çıktım bu bilinmez yolculuğa...
Yine bir gece elim kalem tutar,
Ve inadına yazar adına..
Senin de dediğin gibi, şairim yine..
Bundandır yine yazışım...
Bütün yorgunluğum elimden düşmeyen kalemden,
Aslını sorarsan bütün niyetim, gelmemeni isteyişimden..
Bir gidişin ardından bin gidişe yeminli yüreğim...
Kaç sabah başıma bela olan adını yaktı şu dilim,
Karanlık, kaç defa yüzünü sakladı..
Kaç defa akladı gidişini!
Amaç iremle dolmaktı ya,
Yine bir bardak çaya adını ezberletiyorum!
Günü yanmış,
Gecesi mağrib,
Mevsimsiz saatlerden yazıyorum.
Gelmeyişine, yokluğuna alışmışlığımdan...
İçine yarım yarım çeken o gecelerdeyim yine,
Katran karası susmuşluğum duvarlara çarpar yine..
İğdamını vermişim şiirlerin,
Duaları çoktan gönüllere serpmişim...
Ve bu gece varlığını var ettiğin herşeye gülümseyerek,
Bir esrik kalem ile
Gidişini selamlarım...
Bir umuttur gidişin,
Hasretine şairliğim,
Gelmemeni isteyişim..
Hoşçakal iki gözüm,
Saat, gece yarısı!