Saat Dört Kırk Sekiz, Ay Balıkta.

Sabaha karşı, içim,
Umut denizi.
Kefeler inişli çıkışlı,
Hızlı.
Yürek merkezli,
Dönme dolabımda,
Dengeler,
Kusma arzulu.
Richter ölçeği,
Yedi nokta yedi.
Dönmelerdeyim.
Sözel den geçip, Eylem den,
İkmaldeyim.
Çığ yumuşaklığında,
Hızla akışlardayım.
Şaşırtmacalı, saptırılmış
Kalıpların dışındayım.
Yaşama dört elle,
Sarılmalardayım.

Gün Cumartesi,
Saat dört kırk sekiz, Ay Balıkta,
Yaşananları unutup,
Yaşanacakların,
Yaşanacağı yerdeyim.

Ağlayan sahil, durmuyor,
Çağrısını yineliyor,
Vazgeçmiyor.
Nisan sabahı, serinlerde,
Sessizlerde, titremelerdeyim.
Yürüdüğüm yolda,
Denizden,
Çok uzaktan gelen,
Tanıdık bir erkek sesini,
Duymalardayım.
Kaba saba,
Ezgileri, tanıdık.
Kendisi,
Paris’te bir mezarlığa gömülmüş.
Tam da,
Akıldakilerin gizlendiği,
Şaşırtılıp, Aldatılıp, Yamul tulup,
Karnıma yumruk vurulduğu,
Boyalı saç teli'nin,
Gözüme girdiği yerdeyim.
Ezginin sesi;
‘’Kum gibi’’ ez de geç! Diyor.

Gün Cumartesi,
Saat dört kırk sekiz, Ay Balıkta.
Yaşananları unutup,
Yaşanacakların,
Yaşanacağı yerdeyim.

ÖZDENER GÜLERYÜZ