Saat Şiiri - Kemal Yavuz

Saat tam 19:35 da buluşuyoruz yeniden
Kısıtlı bir zamana misafiriz
Önleyemediğim gidişlerinin birinden az evvel
Seninle bir kez daha yan yanayız işte
Bu sana verdiğim son şans değil elbette
İlk şans da olmayacak tabii ki…
Bir buluşma ve ayrılma gel gitinin;
Yani, tik taklar eşliğinde gidişin parça parça burukluğu
Ve dönüş yolculuğunun yüksek adrenali arasındaki
üçüncü tekil şahıs figüranıyım…

Nasibimize hep amorti vururken,
çekilişler Tanrıların mesai saatine denk geldi.
Ekran karşısında hülyalarla uyuklarken,
Zamanı yitirmiş bir yaşlı kadının
Yaşlı gözlerinde unutulmuş düşlerde
konuk oluyoruz bu sefer
Tam da akrep seni gösterirken
Yelkovan da beni
On dokuz otuz beşte durmuş onun saati
Buluşmuşuz yaşlı kadının düşlerinde
Zaman durağan değil,
o şimdi uyanacak
ayrılığımız başlayacak yeniden

İşte, dediğim gibi de oldu,
bir an başı boşluğa düşünce uyandı birden,
harekete geçti akrep ve yelkovan,
sıradanlık yine vukuu buldu,
saat on dokuzu otuz altı geçerken,
son anda öpüşebildik vedalaşırken,
Ve, geleceğimiz çok şeye gebeyken...

ŞAİR (KEMAL YAVUZ)