Saat her zamanki gibi
9: 30
Yine yüreğim kin kınından sıyrılıp
Düştü sokaklara...
Sen, küçük odanın penceresinden
Ben, firâri...
Ara sokaklardan gidiyoruz
Mutluluk ülkesine...
Tertemiz dünyanı kirletmekten korkuyorum
Çünki;
Biliyorum
Senin de değiminle:
' İmkânsız yarınlar var yüreğimde
Düşlerim kaskatı kesiliyor '
Sanıyorum tüm mahallenin gözleri üzerimde
Korkular içende kaldırıyorum başımı
Karanlık bir odanın çekilmiş perdeleri arasından
Seni görüyorum
Selamlar gönderiyorsun
Tedirgin yüreğime...
Beni böyle sokaklara düşüren
Kim?
Diye soruyorum kendi kendime
Ve meçhûl bir yerden geliyor sesin:
' Benim bilesin ey garip kişi... '
Kayıt Tarihi : 1.11.2006 11:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muzaffer Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/11/01/saat-9-30-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!