Saat Şiiri - Ayfer Uçkun

Masada duran bu saat
Tarihi lise yıllarıma dayanır
İlk sınıfa başlarken
Kıyıdan köşeden biriktirdğim harçlıklarımın armağanıdır
Ders çalışırken gece gözlerimi tavana dikerken
Ağlarken gülerken beni nasılda anlamıştır
Bir on sene kadar eşlik etmiştir bana hayatımda
Bütün yolculuklarımda
Gittiğim bütün yerlere onu da götürmüşümdür
Her gitiğim yerde eşyalarımın arasına gizlenmiştir
İlk çıkarıp onu yerleştirmişimdir
Her yeni evimde masada akşamları beni beklemiştir
Çok kızdığım anlarda oldu ona
Kaldırdım gözümün önünden
Eskilerin arasına sıkışıp kaldı günlerce
Ama çok geçmeden geri çıkarıp yerine koymuşumdur
Bazen bana o da küsmüştür r ağır bir gelin edasında
Süzülüp kalmıştır olduğu yerde
Bazen onun neşesine ardından yetişemediğim olmuştur
Bazen karanlık odada yatağımda batteniye altından ona bakmışımdır
Onun sesleri benim bakışlarım eklenmiştir geceye
Sigarayı bırakırken sevgilimden ayrılırken.
Bütün mazimi bilir
bütün arkadaşlarımla tanışmıştır
fikrini almışımdır bana konuştukça gerçekleri anlatmıştır
bazen aldandığımda oldu ona
ama bütün yalanları beni sevdiği için söylemiştir
dün yeni bir yolculuğa daha çıktım
masada unutmuştum onu
yarıyoldan geri döndüm geldim
ben yalnız kalamayacağımı yine ondan öğrendim