Saat 40'a Bir Kala
saat kırka bir kala daha çok sorguluyorum kendimi
anlıyorum yaşla değil yaşamakla öğreniliyor hayat
veda ediyorum artık yanımdakiler hariç herkese
bir siz bir ben yeterim bana gerisi hikaye....
anlıyorum 40 a bir kala seni, onu, sizi, onları
cünkü kendimi anlıyorum artık geçte olsa
ve anlıyorum ki boşmuş kafaya taktıklarım
içimde biriktirdiğim cümleler kifayetsiz
kırka bir var, yanımda yönümde sevdiklerim
gidenler oldu benden benim gidişlerim
ardına bakmadım biri hariç kimsenin
bakışlarım takılı kaldı yüreğim hep yaralı
giderken o, bende gitmek istedim ardından
gidemedim ama biliyorum bekliyor o beni
bilmediğim diyarlarda, kanatları beyaz meleğim...
Kayıt Tarihi : 4.11.2015 17:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!