Saat yirmi iki kırk dört,
Dakikalar saatleri ikiye katlamış.
Saat yirmi iki kırk beş,
Bu şiir bir mısra atlamış.
Saat hala ilerlemiyor,
Dakikalar neden geçmek bilmiyor.
Saat yirmi iki kırk altı,
Bekliyoruz artık son mısrayı.
Saat yirmi iki kırk yedi,
En uzun geceden bir sonraki geceydi.
Tarih yirmi iki aralık,
Saati yirmi iki kırk sekiz yaptık!
Dakikalar iki katını geçti saatin,
Çoğu anlamadan geçti bugün de vaktin.
Saat yirmi iki kırk dokuz,
Artık yatıp uyuyoruz...
Kayıt Tarihi : 23.12.2008 10:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Evren Pekbak](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/12/23/saat-22-44.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!