Saat 21:45 Şiiri - Naciye Kıvılcım

Saat 21:45
Dokunmaya başlıyorsun işte bana
anlamam gerek diyorum
neden ayrıldığımızı anlamam gerek
...
Uzatıyorsun dudaklarını
hiç bilmediğim bir zamanda
anlatmaya başlıyorsun...
Toparlayamıyorum kafamı
duraksıyorum.
Eğilip boynunu kokluyorum
anlamak için nerede bıraktığını beni.
Ama yine o bildik koku geliyor
sanki ben hiç gitmedim,
burdaydım diyor
...
Olmaz diyorum,
gittin sen o anmadığım vakitlerde.
Zaman diyorsun,
her şeyin suçu zaman.
Bekledim de diyorum,
suçlu zaman değil.
Ben diyorsun,
Ben seni beklerken gitti zaman...

Başım dönüyor,
kulaklarım uğulduyor ''Anladın artık! '' diye.
Bakıyorum,
film şeridi gibi değil bu sefer,
bahçede uçurtmalarıyla koşturan
bana gökkuşağı altında sırtını dönmüş
çocuklar geliyor gözlerimin önüne.
Yürümeye başlıyorum,
titremek umrumda değil.
Yeter ki hafızam
hayatımdaki o anı silsin.