Akşam olur
Yanar ışığı odanın
Pencereyi bir karanlık alır
Kendini çaresiz hissedersin
Ağlarsın
Gözlerindeki karanlıkta büyütürsün acılarını
Akşam taşınmaz bir yük olur omuzlarında
Ve yanlızlık soğuk bir rüzğar olur odanda
Kemiklerinde hissedersin esintisini
Yinede çıkarıp telefonuna bakarsın
Boş olduğunu bile bile arama kaydının
Yanlızlığın ölçüsüdür çağımızda
Cevapsız çağrılar
Telefonların susması
Kapının çalmaması günlerce
Yanlızlıktır
Oturup ağlarsın yanlızlığına
Hak etmediğini düşünsende bazen
Keşke diye biriktirdiğin hataların toplamıdır
Elinde kalan o resim.
Ve resimdeki o mutlu an
Sana bu aşkın verdiği bir promosyondur
Ömür boyu harcayacağın (!)
Aklında sadece
Onu son gördüğün
Koltuklarına yolcuların ayrılıkları sinmiş
Bir terminalin oturma salonunda
Gözlerine bakarken o güzel kızın
Senin gözlerinde bıraktığı
Yemşeşil bir andır
Ve saat tam 19.20'dir
Sana kalan sadece o saattir
Görüntü kaybolur
Gülümsemeler unutulur
Otobüs uzaklaşır gözlerinden
Zaman geçip gider ordan
Ve sen ölürsün
Bir akşam üstü hafif karanlık
Hafif gözyaşı
Ve saat 19.20
(17.11.2006)
Turan Demir 2Kayıt Tarihi : 4.1.2007 22:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Düşüyordum uzun zamandır. Neden resimler hep mutluluk dolu olduğu halde bütün arkadaşlarımı hep giderken hatırlıyorum diye. Kendimce bir cevap aradım bulabildim mi bilmiyorum? Bunun yorumunu size bırakıyorum.
TÜM YORUMLAR (1)