Saat Şiiri - Şevket Güler

275261110350129

bir kişinin yalnız
ikisinin kalabalık
olduğu bir vakitti

gün ortası
saat bilemem
zamanı taşımak da hamallık bileğinde
köleliğin veresiye defterinde

şemsiyeme
yağmur beklediğim göğe küsmüştüm
oturmuştum
kendimi bir kaldırımda unutmuştum
seyir defterinde tuttuğum
iki mısranın dudağını çizdiği
resmi hatırladım
o kıyıda denize hiç girmediği halde
çürüyen gemileri
gemileri göğe yükselten direklerin uzunluğunda
karadan deniz gözleyen
rüzgar bekleyen denizcileri

çaylarını demir kadehlerde soğuturken
dudakları yanan muçoların ağları balık telaşıdır
ve tanımadıkça avlanan
eksik bir hafızadır balıklar

kıyıda
gözlerimize yakın durmayan gemilerin filikaları
kaçak deniziydi ömrümüzün
oysa saat kulesi
kız kalesinin bekçisiydi
zaman konuşsaydı
deniz gibi seslenirdi

kimi gördüysem
kıyıda bu sabah
saati sordum
o gün
bir azade bulamadım