Saat 12.49 Şiiri - Faruk Aksoy

on iki kırk dokuz
beşi altıya bağlayan gece
yorulmuşum gene
vücuden değildir ha
kafa da olur biter

sözler yüklenen anlam kadar vardır ya
duygu gibi
hissetmediğin sürece yoktur sende
bende böyle hissediyorum bu saatlerde
anlam yüklemiyorum
o yüzden yokum gibi

gelecek kaygısı garip bir şey.
bilmediğin için korkmak değil de
potansiyeli mahvetmek gibi
halbuki ne çabuk unuttuk bir almanın yüzdürdüğü panzeri
ya da sen benle aynı renk değilsin ki'yi

böyledir işte ya
izlediğin öğrendiğin her şey
önemliymişsin gibi davranır sana
öylesin de yanlış anlama sakın ha
ama baş karakter olmak dünyanın senin etrafında döndüğü
döneceği yahut böyle istediği anlamına gelmez
unutma

bir döngü vardır sende
bu bir tercih bir karar bir zorunluluk olabilir
ama aslında hepsinden de öte
bu hapistir kendi zihninde
zaman gibi aslında varolmayan konseptten ibaret
başlamaz da bitmez de

çıkar vardır her şeyde
bir anne çocuğun verdiği hissi sever
bir insan bir başkasıyla kattığı değer için evlenir
sen dinler ben yazarım hatırlanmak için
bunu farkettiğinde anlam değişir
derler sana bencil çünkü
olmuştur kendileri bencil

neden kimse fark etmez
milyon muhtemel olasılıktan var olan bu metada
bulmuşuz birbirmizi öyle ya da böyle
sevmek varken bu acı
yapmak varken yıkmak
neden kimse fark etmez
asıl bencilliğin bu olduğunu

anlayamam ben
bir mesleği edinmek için
mesleği öğrenmekten çok onu kazanmaya çalışmayı
buna ayrılan süreyi
bu süre sonunda istediğin meslekle alakası olmamasını
kalben anlamadığım içinde eylemlerim sarpar
bu yüzden sol yanım acır
halbuki acıyanın canı cansızdır

kendini yalnız bulduğun an
bir açıklama yaparsın genelde
sanki zorundaymış gibi
kelimeler dökülür zihninde
nehir gibi

coğrafya garip bir şey.
sende çok etki bırakır
yoğurur seni istemesen de
illa etkilenirsin yani
toprak çeker
tercihlerin,fikirlerin ve eylemlerin
birer iz taşır ondan
bu böyledir de ondan.

-ÖFA