Şemsiyemden damlıyor
Rüzgar paçalarıma
Betimsiz renksiz değil dünya
Bilinmezlik değil yürüdüğüm
Zaman ki ruhunu bölmesidir insanın
Yolu zamana bölerken şimdi
Adımlarım nereye gittiğini biliyor
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta