Şemsiyemden damlıyor
Rüzgar paçalarıma
Betimsiz renksiz değil dünya
Bilinmezlik değil yürüdüğüm
Zaman ki ruhunu bölmesidir insanın
Yolu zamana bölerken şimdi
Adımlarım nereye gittiğini biliyor
Yürüdüğün yollar,
Adressiz acılar çizmediğinde özgürsündür
Kısıtlı zamanların sancısı yansımalarımız
Beklemek
Seslerin çoğalıp uğuldamasıdır içinde
Ruhunu bedenine bölmendir
ölmeyen ve öldürmeyendir
Adımlarımız esaretimizi ezerken şimdi
Doğurduğumuz binlerce renkle
Yürüdüğümüz, kol kanat gerdiğimiz
Kucakladığımız, sarıldığımız
Rüzgarında dağıldığımız, ıslandığımız
Ve sonunda kendimizi bulduğumuz şaşkınlıktır.
Zaman akıp giderken
Labirentin köşelerinde dönen ben
Bir elim sende sobelenmeyi bekliyor
Gözler ki esmerliğinde
Tüm renkleri barındırıyor
Ki ben temaşesinde hayatın
Dönen bir pervane
Yoklukta varlığınla dolmak
Saatin kaç olduğunu unuttum
Kırıp geçiyorsun tüm zamanları
Bölünüp akan ruhumdan içeri…
Kayıt Tarihi : 9.5.2012 21:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!