Şaanem Şiiri - Psigareşh Wolfruso

Farkettim ki...
Beni arıyormuşsun şaanem,
Geçmişin kirli,hastalıklı ve karanlık sokaklarında...
Unutmak mı? Zor geldi yoksa en mutlu olduğun anda hatırlamak mı?
Duydum ki...
Benden sonra, yalnızlık yerimi almış,
Sen ,benim yalnızlığımla baş başa kalmışsın be şaanem...

Yaşamak... Sabun köpüğü misali tenimde,
Üflesen uçardı belki hayal kırıklıklarım, karamsarlığım , yorgunluklarım ve bütün olamamışlıklarım ..
Artık o da olmaz be şaanem..
Aza tamah etmeyeni daha büyük sınavlar beklermiş,
Biz içinde olduğumuz sınavı kaybettik be şaanem..

Biliyorum ki sen yine iyi şeyler söylemeye devam edeceksin sessizliğinle,
Yaşamak! senin için tüm çiçeklerin içinde bulunduğu bir loda,
Çiçekler daima gün ışığında mı? büyür şaanem,
Karanlığa,suya hiç mi ihtiyaç duymaz...
Hani herşey bir dengedeydi ışığın parlaması için karanlığa,
Gecenin gündüze ,yalanların gerçeğe ihtiyacı vardı ..
Hep böyle sessiz mi kalacaksın şaanem?

Sessizlik en acı verici şey değil miydi?
Bünyesinde herşeyi barındırdığı için...
Uzun kompozisyonlar değil , uzun yazılarda değil...
Bir kaç kelime bile yeterdi...