Sa'rfınazar Şiiri - Merve Acır

Daha önce hiç bu kadar güzel bir şey görmemiştim.
Tüm galaksiler içinde dans ediyor gibi parlıyordu gözleri.
İri iri.
Üzerine giydiği her şey önemini yitirmişti ,
Yitirmişti giyemedikleri.
Onun bir yerler de fotoğraflarının çekiliyor olması gerekiyordu.
Onun bir yerlerde birilerinin prensesi olması gerekiyordu ama buradaydı.

- Aç mısın ?
*Evet abi .
-Yemek yiyelim mi ?
*Parasını ver sen abi. Ben yerim.
-Olmaz yiyeceksek birlikte yiyecez.

Belliydi düşünüyor olmasından , gerçekten açtı ama, alacağı paraya da ihtiyacı vardı.
* Versen olmaz mı abi ?
- Merak etme seni kaçırmayacağım.

Kıkırdadı. Müzikten çok anlamam ama bir üstadın bir araya getirebileceği hiç bir nota bu kadar güzel gelemezdi kulağıma.

*Yok be abi ondan değil.
- Ee ne o zaman ?
* Kardeşime de götürmeyeyim mi ?

...

Akrep yönünü şaşırdı .

...

Evde beni bekleyen kardeşimin aç olup olmadığını düşünmemiştim daha önce.
Bırakın onu ,
Mutlaka yemiştir diye bile geçmedi aklımdan.
''Beni bekleyen'' cümlesi bile yanlışlıkla çıktı ağzımdan.
Belki şu an aldatılmasaydım ,
Canımın yangını soğusun diye avare gibi dolanmasaydım sokaklarda,
Sigaram beni sarsın diye kıvrılmasaydım şu banka,
Keyfim yerinde olsaydı eğer,
Eğer içimde sızı yerine kelebekler olsaydı,
Asla göremezdim onu, fark ettim.
Hala yüzüme bakıyor.
Kaç dakikadır kendi içimde konferanstayım bilmiyorum.
Kaç dakikadır , içimde benden geriye kalan şeyin insan olup olmadığını sorguladığımı bilmiyorum.

Arabaların yanına geldiklerinde , keyfimiz kaçmasın diye camımızı kapattığımız her çocuğu görüyorum.
Görüyorum içlerinde ki insanları.
Görüyorum gözlerinde ki çaresizliği,
Hayallerini görüyorum.
Sahip olmadıkları oyuncakları .

-Kaç yaşında kardeşin ?
* Üç yaşında .
-Adı ne ?
*Filiz .
-Annen mi bakıyor?
*Yok abi , yengem bakıyor bize.
-Neden ?
*Bilmem ki abi , ölmüş herhalde annem.
-Nasıl bilmem , Filiz üç yaşında dedin, sen kaç yaşındasın ki ?
*Altı buçuk abi.
-Şaka yapıyorsun !
*Vallahi abi yengem diyor Ekim’de doğmuşum yani 4 ay sonra yedi yaşına gireceğim.
...
Anlamadı beni.
Anlamasın da.
Sormayacağım daha fazla ona.
Ama gülmeyeceğim bir daha.
Biz ne zaman öldük ?
Işığımız ne zaman söndü ?
Ne zaman yok ettik tüm varlıkları ?
Ne zaman kör olduk da karardı İnsanlık ?

Nasıl geçtim dün o çocuğun yanından teğet !

...

İlgisi ellerine kaymıştı.
Mendillere.
Şu an akıtsam içimde ki çirkefi yere,
Ne o mendiller yeterdi silmeye ,
Ne yerler yeterdi çirkefe.
- Senin adın ne ?
*Meral.

Ayağa kalktım.
Kapatılabilir miydi o eksikliğimin üstü parayla,
Bir tebessüm bu kadar mı ağır gelirdi bir insana

İnsan ...
insanlık,

Meral ve ben.

O karnını doyurdu,ben ise eksik yanımı.

Ben sustum, o sustu ,insanlık sustu ...